من وقتی اومدم خوابگاه فهمیدم چرا سربازها غمگینن. اینجا با اینکه هرلحظه امکانش هست بری خونه، می‌تونی بری بگردی و کلا خوش می‌گذره، بازم دلت می‌گیره. واسه همین دیگه به سربازهامون نمی‌گم غصه نخور. فقط می‌تونم بگم می‌فهمم. و باید صبر کنیم تا خلاص شیم. احتمالا داشتن دوستان خوب می‌تونه گذر زمان رو مطلوب‌تر کنه. :)
ایشالا زودی بگذره. پسرعمهٔ من وقتی رفت سربازی داشت می‌کشت خودش رو. هی می‌گفت تموم نمی‌شه و... . خون به جیگرمون کرد از بس نالید. :| و آخر آذر تموم میشه خدمتش. می‌گذره به هرحال :))
۱۸ آذر ۹۷، ۱۶:۳۵
پاسخ:
بدیه سربازی به اینه که اختیار رو از آدم می‌گیره درحالیکه انسان یه انسان مختاریه. این تناقض بشدت روحو فرسوده میکنه. دوست خوبی وجود نداره ...
اولا صخی طور نه و صخی خانم طور :-D پرهام اون… _ به ذهنش فشار می اورد تا کلمه یادش بیاید، هان! نانچیکو_ اون نانچیکوی من کو؟ واه واه واه! رامینی گفتن! با ادبی گفتن! رامین فیکی گفتن! در پناه ایزد مننان مانا باشید:-D [چرت و پرت میگوید و گذشته ها را محض خنده ورق میزند] (تو پرانتز! خیلی وقته پرهام رو بلاگستان ندیدم ولی هنپز پای ثابت کامنتامه! محبت تا کجا واقعا؟! )
بلههههه عرض میکردم：) چطوری سرباز؟：) ظهری یه سرباز سرخوش دیدم این گردالیای وسایل ورزشی هست تو پارک؟ همینجور که رد میشد اونارو میچرخوند! خندم گرفت：) بگو پس قرار بود بعدش بیام اینجا از بودن شما خوشال شم：) عر：)))
نکته دوم هم که：در پاسخ کامنت ها نوشتی"اسیر" ! اسیر نه و حسیر فرزند دلبندم:-D
نکته سوم： واقعا تف به هر چیز مقدسی که اجبار پشتشه! از خدمت گرفته تا حالا هر چی. خواستم بگم درک میکنم که چه فشاریه! گاهی فقط باید رها کنی تا بگذره و به اصطلاح بنده "بند بیاد"! (تو پرانتز یاد زه/ بند گشادی افتادم_میخندد:-D ) من هر بار میخوام به مزایای(!) سربازی فکر کنم به خاطرات بچه ها فکر میکنم! به خاطره پرهام مثلا[ریز میخندد]! یعنی میخوام بگم نگا نارنجیارو... هنوز خوشگلیاشو داره حاجی. تموم میشه. این هی هی شبان این دوره از زندگیمونم تموم میشه و ما پرتاب میشیم وسط مرحله بعد! باشد که اینده از ان ما حتی：))))
+ به ترتیب زمانی：سعید،رسول،پرهام و علیرضا وان بای وان خاطرات سربازیتون رو تو ذهنم دوره کردم：)))))
۴ دی ۹۷، ۱۸:۴۲
پاسخ:
:))))
بد نیستم :)
خب اول باید توضیح مینوشتم که حسیر چیه .حسش نبود :))
