عقاید یک رامین

من از خودم فاصله می‌گیرم

اونی که رو نداشت، تو داشت ولی می‌دونست چشه

مدام با خودش گفت از این بدتر هم می‌تونست بشه

هی فکر می‌کنم که چگونه؟ چرا؟ چطور؟
من سال‌هاست گریه نکردم، شما چطور؟

من سال‌هاست عاشق چشمی نبوده‌ام
حالا نگاه کن منِ پر ادّعا چطور-

برگشتم از غرورم و با چشم‌های خیس
-ساکت نشسته‌ام که بفهمم تو را چطور

وصفت کنم الهه پنهان میان شعر
شیطان بخوانمت؟ نه… فرشته؟ خدا چطور؟

این کوچه‌ها به غربتم اقرار می‌کنند
این‌ها که دیده‌اند به دیوارها چطور…

هی فکر می‌کنم که چه شد عاشقت شدم؟
هی فکر می‌کنم که چرا؟ کی؟ کجا؟ چطور؟

مجید ترکابادی

+ چقدر زیبا سه تا بیتو بهم وصل کرده :)

گر تیغ بارد ، در کوی آن ماه / گردن نهادیم ، الحکم لله

ما را به رندی ، افسانه کردند / پیران جاهل ، شیخان گمراه

جانا چه گویم ، شرح فراقت / چشمی و صد نم ، جانی و صد آه

مهر تو عکسی بر ما نیفکند / آیینه رویا ، آه از دلت آه

حافظ چه نالی ، گر وصل خواهی / خون بایدت خورد ، در گاه و بی‌گاه

+ با صدای ساز و شخص شخیص سیامک آقایی بشنوید

گفت 

میشه پشتشو برام بنویسین ؟ 

 عکسو بهم داد و پشتش نوشتم 

دوست همان بِه ک بلا کَش بود

عود همان بِه ک در آتش بود

عکسو بهش دادم . چرخوند و خوند 

دوست همان به ک ... چی ... بلاک اش بود ؟ 

خندیدم و گفتم 

بلاااا کش . بلاک اش چیه دیگه ؟؟ 

ای کـه چـون رخ می‌‌نمایی آفـتاب آیـد برون

آن چنان مستی که از چشمت شراب آید برون

زلفکانت خـود حجابی بـر نگاهت می‌کـشد

وای از آن روزی که زلفت از حجاب آید برون

آن که می‌گوید دوام عالم از بی بند و باری شد خراب

گیسوانت را رهـا کن خود خـراب آید برون

آن که می‌گوید صبوری کن بهشت از آن ماست

هـر کجا رخ می‌‌نمایی با شـتاب آید برون

زاهد از اندوه رسوایی به رخ دارد نقاب

ور نه پیش دیگران خود بی‌ نقاب آید برون

گوئیا در خواب غفلت مانده اند اصحاب کهف

پس تو رخ بنما که این عالم ز خواب آید برون

همای

اگر برای ابد ، هوای دیدن تو 

نیافتد از سر من ، چه کنم ؟

هجوم زخم تو را ، نمی کشد تن من

برای کشته شدن ، چه کنم ؟

هزار و یک نفری ، به جنگ با دل من

برای این همه تن ، چه کنم ؟

رستنی ها کم نیس

من و تو کم بودیم 

خشک و پژمرده و تا روی زمین ، خم بودیم

گفتنی ها کم نیس

من و تو کم گفتیم 

مث هذیان دم مرگ ، از آغاز چنین ، در هم و بر هم گفتیم

از روز ازل غم با من زاده شده ست 

این قرعه به نام دلم افتاده شده ست

هرگز نکنم از غم عشقت پرهیز

تا فرصت زندگی به من داده شده ست 
 

بعضی وقتا فک میکنم ک بقیه آدما مثل کورهای داستان فیل و کوران هستن و من ، یه فرد بینا اما لال که حقیقتو دارم می بینم ولی نمیتونم به بقیه بگم . ینی یه چیزی تو مایه های 

من گنگ خواب دیده و عالم تمام کَر

من عاجزم ز گفتن و خلق از شنیدنش 

از گلوی من دستاتو بردار

...

ولی این روزا نمی مونن و می گذرن

یه روزی باز صدای خنده هامو همه می شنون

سازت را با بهار کوک کن

این جملات دقیقا حس الانمه

دعوت میکنم از عارفه خانم ، هلما خانم و نرگس خانم 

بازم عطرتو جمع کردی بری

دلم تنگ میشه برات ، حیفه ها

                              کم عاشق نبودی که یادت بره

                              تو با این همه خاطرات ، حیفه ها

                                                    کجا میری تنهایی ، این وقت شب ؟

                                                    نتونتم بیام پا به پات ، حیفه ها

                                                                          لالایی لالایی لالایی بمون 

                                                                          نمی خوابی عشقم ، چشات حیفه ها

نه به انتظار یاری ، نه ز یار انتظاری

تو را با غیر می بینم ، صدایم در نمی آید

دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید

شبان آهسته می گریم که شاید کم شود دردم

تحمل می رود اما شب غم ، سر نمی آید

چه سود از شرح این دیوانگی ها ، بی قراری ها

تو مه ، بی مهری و حرف مَنت باور نمی آید

ز دست و پای دل برگیر این زنجیر جور ای یار

که این دیوانه گر عاقل شود دیگر نمی آید

فراق از عمر من می کاهد ای نامهربان رحمی

خدارا از چه بر من رحمت ای کافر نمی آید

از اینجا بشنوید و اگر دوست داشتین بخرین

هی مگو که قارقار می کند

تو زبان زاغ را نخوانده ای

عاشق است و یاریار می کند

محمدشریف سعیدی

آروم می خندی ، باز عاشقت میشم

زخم هامو می بندی ، باز عاشقت میشم

                                                                                                     چشات مهتابه ، دستات آتیشه

                                                                                                     اینجا کنار تو ، دنیا تموم میشه

از گریه ها خالی ، تو حال خوشحالی

انگار جهان هیچه ، عطرت که می پیچه

                                                                                                     آروم می خندی ، باز عاشقت میشم

                                                                                                     زخم هامو می بندی ، باز عاشقت میشم

رابطه من و تو ، من و تو ، خاصه

دروغایی ک میگن ، فک نکنی راسته

داغ اولاخ ، اوجالاخ ، آشمیاخ 

دریا اولاخ ، موج اولاخ ، داشمیاخ

ایلان اولاخ ، افعی اولاخ ، ساشمیاخ

مرد اولاخ ، سوز دانیشاخ ، قاشمیاخ

ترجمه : 

کوه باشیم ، بلندمرتبه باشیم ، نیفتیم

دریا باشیم ، موج باشیم ، طغیان نکنیم

مار باشیم ، افعی باشیم ، نیش نزنیم

مرد باشیم ، قول بدیم ، فرار نکنیم

+ ترجمه فقط بخاطر فهمیدن معنی تک تک کلماته . مفهوم اصلی فقط تو متن اصلی هست

دیشب ساعت 12 یه موضوع قدیمی دوباره فکرمو مشغول کرد. میخاستم در موردش یه پست بنویسم . باید اول در موردش خوب فک میکردم . همین شد ک تا ساعت یک فقط راه رفتم و فک کردم و با خودم حرف زدم . شدیدا عصبانی بودم . میخاستم با همون لحن بنویسم ولی حرف واسه گفتن زیاد بود . همه اش تو مغزم بود ولی هیچ کدوم تبدیل ب کلمه نمیشد ... ب اینجا رسیدم ک 

چه کسی خواهد دید 

مردنم را بی تو 

گاه می اندیشم 

خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید 

آن زمان که خبر مرگ مرا میشنوی 

روی خندان تو را کاشکی میدیدم 

پ.ن. عکس مال من نیست

بهار هم دارد می رود

تابستانی یعنی

آشتی دوباره دست های تو با طبیعت

مگر سر جنگ داری بانو

که هرسال با تیر می آیی؟

شاعر : نمی دونم

پ.ن.

از اتاق فرمان اشاره میکنند شاعر این شعر آقای محسن کیوان هستن

آینه 

می‌بینم صورتمو تو آینه،

با لبی خسته می‌پرسم از خودم :

این غریبه کیه ؟ از من چی می‌خواد ؟

اون به من یا من به اون خیره شدم ؟

باورم نمیشه هر چی می بینم ،

چشامو یه لحظه رو هم می ذارم ،

به خودم می‌گم که این صورتکه ،

می‌تونم از صورتم ورش دارم

می‌کشم دستمو روی صورتم ،

هر چی باید بدونم دستم میگه،

منو توی آینه نشون میده،

میگه : این تویی ، نه هیچ کس دیگه

جای پاهای تموم قصه‌ها،

رنگ غربت تو تموم لحظه‌ها،

مونده روی صورتت تا بدونی

حالا امروز چی ازت مونده به جا ؟

آینه می‌گه: تو همونی که یه روز

می‌خواستی خورشیدو با دست بگیری،

ولی امروز شهر شب خونه‌ت شده،

داری بی‌صدا تو قلبت می‌میری

می‌شکنم آینه رو تا دوباره

نخواد از گذشته‌ها حرف بزنه

آینه می‌شکنه هزار تیکه می‌شه،

اما باز تو هر تیکه‌ش عکس منه

عکسا با دهن‌کجی بهم می‌گن:

چشم امید و ببر از آسمون

روزا با هم دیگه فرقی ندارن،

بوی کهنگی می‌دن تمومشون

برام فال حافظ باز کرد :

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

گفت حالا تو برام فال باز کن . فقط منتظرم بد بیاد ( با چشم غره ) .

بسم الله گفتم و باز کردم :

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند

خندید :)