این عکسو ( البته نه همین ادیت) رو تو نمایشگاه خیریه گذاشته بودیم. یه نفر اومد، نگفت شبیه عکس ویندوزه، مُرد. :| :)) آقا این عکس کجاش شبیه عکس ویندوزه؟ هر کی می‌رسید می‌گفت عـــــه عکس ویندوزه. آقا عکس ویندوز تو نمایشگاه چیکار می‌کنه؟ :)) مال من درخت به اون قشنگی داره :)) 

+ عکسام تموم شدن :| جمعه هفته بعد منتظر پست قبل و بعد جدید نباشین

اصلا تفاوت رنگو حال کنین :|

از اولین تلاش‌های موفق در زمینه ادیت مورد دلخواه. وقتی ادیتش تموم شد خیلی ذوق‌زده بودم.

شاید اگه دوباره ادیت بزنم یجور دیگه کراپ می‌زدم

ماشین‌ها خیلی اذیتم کردن :|

این عکس جزو اوناییه که خیلی تغییر کرده :))

شاید همیشه این‌طور به نظر اومده که من چیزهای اضافه‌رو پاک می‌کنم. این مثال نقضشه :)

عکس مربوط به یکی از تیمچه‌های بازار تبریزه. تیمچه میرزا جلیل

(احتمال زیاد منظور از میرزا جلیل، ایشونه. مطمئن نیستم ولی)

وبلاگ آقای سه نقطه

مسابقه عکاسی وبلاگی دکتر میم

قطره‌های آب ناشی از پاره بودن شلنگ آب باغبانیه که داشت اونجاهارو آب می‌داد

یکی از بهترین عکس‌هایی که گرفتم. حس خیلی خوبی دارم بهش. 

صخره خواسته بود تا در مورد موضوعی که در موردش سواد آکادمیک داریم حرف بزنیم تا یه کم مفید واقع بشیم. 

تا حالا به این فکر کردین که برای تولید یه برگ کاغذ چقدر آب استفاده میشه؟ نیم لیتر؟ 1 لیتر؟
یک کیلو گوشت می‌خرین. فکر می‌کنین چقدر آب صرفش شده تا به دست شما برسه؟ 5 لیتر؟ 10 لیتر؟

برای فهمیدن جواب سوالا با ما همراه باشید :)

با لایتروم

با چند تا عکس جدید و چند تا عکس قدیمی :)

امیدوارم خوش‌تون بیاد 

تعداد کامنت‌هایی که برای من نوشتین و تعداد کامنت‌هایی که من تو وب شما نوشتم. کلیک

چند تا نکته قابل توجه هست :

1. این آمار نشون میده من نسبت به مخاطبم همیشه کمتر حرف زدم. کمتر نظر دادم. امیدوارم این منو ببخشین. شرمنده همه‌تون هستم

2. دلیل کم بودن تعداد کامنتای من بخاطر پاک شدن وبلاگاست ولی به هرحال اگه اونا هم اضافه می‌شدن فکر نمی‌کنم تو هیچ موردی من بالاتر باشم.

3. این اطلاعات مال تاریخ اذر 92 تا اول دی امساله

4. خیلی می‌خواستم حرف بزنم برای این پست ولی می‌بینم یکی بهتر از من اینارو قبلا نوشته

کیفیت‌هایی هست که من ندارم و دلم می‌خواست می‌داشتم؛ امّا راهش انگار، پیدا نمی‌شود. شاید هم راست راستی دلم نمی‌خواهد. یکی این که مدام از یادم می‌رود یاد افراد بیاورم چه قدر قدر شناس مهربانی‌شان هستم. بدهکاری آنقدر سنگین شد که ناچار باید بیرون می‌زد. من هم می‌دانی گرفتار می‌شوم اگر بنا به گفت و گو باشد. دیر شده؛ امّا چیزی کم نشده.

باید برای تو می‌نوشتم قدردان همه دوستی و جنون و دل تنگی، هستم. آدمی به فرد می‌میرد. تنها به جمع است که زنده است و معنا دارد. و من جمع را، یادم هست، قدرش را می‌دانم؛ گیرم سال تا سال دهانم به گفتنش باز نشود...

هرسال این موقع، نمایشگاه نقاشی‌های کودکان مبتلا به سرطان برگزار می‌کنیم. بعد نقاشی‌هارو میزاریم مزایده و عوایدش می‌رسه دست خودشون. نقاشی‌های امسال دستم رسید. مثل پارسال منو زدن زمین. اگه دل‌شو ندارین نبینین ...

بعد از 131 روز 

با موضوعیت طبیعت 

امیدوارم خوشتون بیاد در کل :)

+ عکس ها تازه نیستن.